สภาผู้บริโภค-สสส. สานพลังหน่วยงานแก้ไขปัญหา-ขับเคลื่อน ศูนย์เรียนรู้ระบบรับส่งนักเรียนปลอดภัยในโรงเรียน 20 แห่ง 6 ภูมิภาค พร้อมขยายผลทั่วประเทศ

 ไตรมาสแรก ปี 67 มีนักเรียนบาดเจ็บ 153 คน เสียชีวิต 1 คน จากอุบัติเหตุรถรับ-ส่งนักเรียน 15 ครั้ง 

โรงแรม ทีเค. พาเลช แอนด์ คอนเวนชั่น กรุงเทพฯ สภาผู้บริโภค ร่วมกับ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และภาคีเครือข่าย จัดเวทีแลกเปลี่ยนความคิดเห็น สานพลัง ขับเคลื่อนโรงเรียนศูนย์เรียนรู้เพื่อรถรับส่งนักเรียนปลอดภัย สร้างความปลอดภัยทางถนนให้กับเด็ก และเยาวชน น.ส.สารี อ๋องสมหวัง เลขาธิการสำนักงานสภาผู้บริโภค กล่าวว่า จากข้อมูลการเฝ้าระวังของศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนนและเครือข่ายองค์กรผู้บริโภคระบุว่า ในปี 2565 มีอุบัติเหตุทางถนนและความไม่ปลอดภัยกับรถรับส่งนักเรียนถึงปีละ 30 ครั้ง ขณะที่ช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม ปี 2567 เกิดอุบัติเหตุรถรับส่งนักเรียนถึง 15 ครั้ง มีนักเรียนเสียชีวิต 1 คน และบาดเจ็บ 153 คน โดยสาเหตุของอุบัติเหตุเกิดขึ้นจากความประมาทเลินเล่อของผู้ประกอบการ หรือผู้ขับรถ สภาพรถที่ไม่ปลอดภัย และขาดการจัดการที่เป็นระบบอย่างมีประสิทธิภาพ สะท้อนถึงปัญหาสำคัญในเชิงโครงสร้าง และขาดการจัดการอย่างเร่งด่วน

“สภาผู้บริโภคจึงร่วมมือกับ สสส. องค์กรสมาชิก รวมถึงโรงเรียนในพื้นที่ต่าง ๆ ขับเคลื่อนให้เกิดระบบขนส่งสาธารณะที่ปลอดภัย และเป็นธรรม ภายใต้โครงการแผนงานร่วมทุนสนับสนุนองค์กรผู้บริโภคเพื่อการพัฒนาระบบขนส่งสาธารณะที่ปลอดภัยและเป็นธรรม โดยดำเนินงานร่วมกับเครือข่าย 6 ภูมิภาค และมูลนิธิเพื่อผู้บริโภคในพื้นที่กรุงเทพมหานคร รวมทั้งสิ้น 33 จังหวัด เพื่อผลักดันให้เกิด “ศูนย์เรียนรู้ระบบรถรับส่งนักเรียนปลอดภัย” ที่มีความพร้อมในการเป็นแหล่งเรียนรู้และได้รับการยอมรับจากหน่วยงานท้องถิ่น เพื่อการขยายผลไปยังพื้นที่อื่นได้ โดยมีเป้าหมายสูงสุดเพื่อให้นักเรียนทั่วประเทศได้ใช้บริการรถรับส่งนักเรียนที่ปลอดภัยและได้มาตรฐาน” น.ส.สารี กล่าว

นางก่องกาญจน์ ทักษ์หิรัญฤทธิ์ ผู้อำนวยการสำนักสนับสนุนการควบคุมปัจจัยเสี่ยงทางสังคม สสส. กล่าวว่า สถานการณ์อุบัติเหตุรถรับส่งนักเรียน สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากความประมาทของผู้ขับขี่หรือผู้ประกอบการ ขับรถเร็ว ง่วงแล้วขับ ในส่วนของมาตรฐานพบว่า รถรับส่งนักเรียนบางส่วนไม่ได้ขึ้นทะเบียนขออนุญาตตามกฎหมาย มีสภาพรถที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัย ขาดการจัดการที่เป็นระบบ เวทีวิชาการ “สานพลัง ขับเคลื่อน โรงเรียนศูนย์เรียนรู้เพื่อรถรับส่งนักเรียนปลอดภัย” จึงเป็นเวทีสร้างความเข้าใจ แลกเปลี่ยนประสบการณ์การจัดการที่ปลอดภัยระหว่างโรงเรียน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ให้เห็นถึงความสำคัญในการคุ้มครองสิทธิผู้ใช้บริการ พัฒนาระบบบริการคุณภาพความปลอดภัยในปัจจุบัน พร้อมผลักดันข้อเสนอนโยบาย และมาตรการที่จะนำไปสู่การพัฒนาการจัดการระบบรถรับส่งนักเรียนปลอดภัยอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อสร้างความปลอดภัยในการเดินทางของเด็กนักเรียน

“สสส. ให้ความสำคัญและหนุนเสริมการลดการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางถนนร่วมกับภาคีเครือข่าย โดยเฉพาะกลุ่มเด็กและเยาวชนเป็นกลุ่มเป้าหมายสำคัญ ปัจจุบันมีต้นแบบโรงเรียนศูนย์เรียนรู้การจัดการระบบรถรับส่งนักเรียนปลอดภัยในโรงเรียน 20 แห่ง ที่พร้อมเป็นศูนย์การเรียนรู้ขยายผลการจัดการรถรับส่งนักเรียนปลอดภัยให้กับโรงเรียนทั่วประเทศ เพื่อสร้างความปลอดภัยให้กับเด็กและเยาวชนในการเดินทางไปกลับจากโรงเรียน แนวทางสำคัญที่จะช่วยเสริมสร้างความปลอดภัย คือ 1) การมีระบบการจัดการ รถรับ-ส่งนักเรียน ที่ปลอดภัย 2) ความร่วมมือของโรงเรียน ขนส่งและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผู้ประกอบการ ผู้ปกครอง นักเรียน เพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง 3) การจัดการหน้าโรงเรียนเป็นพื้นที่ปลอดภัย Safety Zone – Low Speed และการสำรวจเส้นทางเดินรถของรถรับส่งนักเรียน 4) สร้างความปลอดภัย ให้กับนักเรียนและบุคลากรที่ใช้รถจักรยานยนต์เป็นพาหนะหลักในเดินทาง และส่งเสริมการใช้หมวกนิรภัย” นางก่องกาญจน์ กล่าว

รองศาสตราจารย์อิสรีย์ หรรษาจรูญโรจน์ ผู้ตรวจการแผ่นดิน กล่าวว่า ข้อมูลจากการลงพื้นที่สำรวจในหลายจังหวัดพบว่า แต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน มีแนวทางการแก้ไขปัญหาที่ต่างกัน จึงไม่มีระบบและแนวทางการแก้ไขปัญหาที่ชัดเจนเป็นรูปธรรมและสามารถนำไปปรับใช้ได้ในทุกโรงเรียน ขาดการบูรณาการของหน่วยงานร่วมกัน รวมถึงปัญหาด้านการบังคับใช้กฎหมายควบคุมผู้ขับรถรับส่งนักเรียนผู้ตรวจการแผ่นดินได้จัดทำรายงานพร้อมข้อเสนอแนะต่อคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 29 ก.ย. 2566 โดยเสนอแนะให้มีการแต่งตั้งคณะทำงานร่วมกันภายใต้คณะกรรมการศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน ดังนี้ 1. กระทรวงศึกษาธิการ ต้องกำหนดมาตรการ พัฒนา และสนับสนุนให้เกิดระบบรถรับส่งนักเรียนที่ปลอดภัยในทุกโรงเรียนทั่วประเทศ 2. กรมการขนส่งทางบก ให้ทบทวนกฎหมาย อบรมเสริมความรู้ จัดทำฐานข้อมูล และออกมาตรการเพื่อสนับสนุนให้ผู้ประกอบการเกิดแรงจูงใจในการนำรถเข้าสู่ระบบ 3. กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม ให้ช่วยส่งเสริมการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมดิจิทัลในด้านความปลอดภัยเชิงป้องกัน และระบบการบริการหารจัดการรถรับส่งนักเรียน 4. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สนับสนุนเรื่องงบประมาณและจัดทำฐานข้อมูกลางเพื่อให้แนวทางปฏิบัติให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน

ทั้งนี้ จากข้อเสนอแนะดังกล่าว ครม. ได้มอบหมายให้กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เป็นหน่วยงานหลักในการพิจารณาเรื่องดังกล่าวร่วมกับหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง อีกทั้งยังมีหน่วยงานที่นำข้อเสนอแนะไปปรับปรุงการทำงาน เช่น สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล (depa) พัฒนาเทคโนโลยีรถรับ ส่งนักเรียน โครงการรถโรงเรียนรุ่นใหม่เด็กปลอดภัย (Smart School Bus) กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น ได้ออกแนวทางปฏิบัติในการควบคุมดูแลความปลอดภัยเกี่ยวกับการจัดรถรับส่งนักเรียนของ สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เป็นต้น

นายคงศักดิ์ ชื่นไกรลาศ ผู้ช่วยเลขานุการคณะอนุกรรมการด้านการขนส่งและยานพาหนะ สภาผู้บริโภค กล่าวว่า จากข้อมูลของกรมการขนส่งทางบกเมื่อวันที่ 31 พ.ค. 2566 ชี้ให้เห็นว่า ปัจจุบันมีรถยนต์ส่วนบุคคลและรถยนต์สาธารณะที่ได้รับขออนุญาตให้ใช้เป็นรถรับส่งนักเรียนเพียง 3,342 คัน ขณะที่ยังมีรถรับส่งนักเรียนอีกจำนวนมากที่ไม่ได้รับการขออนุญาต ซึ่งการที่ผู้ประกอบการ ไม่ขึ้นทะเบียนเพื่อขออนุญาตตามกฎหมาย ส่งผลต่อการกำกับมาตรฐานความปลอดภัยรถรับส่งนักเรียน รวมถึงเป็นปัจจัยเสริมพฤติกรรมเสี่ยงของผู้ขี่ที่ไม่พึงประสงค์ เช่น ขับรถโดยไม่มีใบอนุญาต ใช้รถผิดประเภท หลีกเลี่ยงการจัดทำประกันภัย ประมาทเลินเล่อ ดัดแปลงสภาพรถ เพื่อให้รับนักเรียนได้มากขึ้น ล้วนเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของเด็กนักเรียน

นายคงศักดิ์ กล่าวต่อว่า ในการดำเนินโครงการได้มีการกำหนดหลักเกณฑ์เพื่อพัฒนาเป็นศูนย์การเรียนรู้โรงเรียนจัดการระบบรถรับส่งนักเรียนปลอดภัย 9 ด้าน เพื่อเป็นโรงเรียนต้นแบบในการจัดการระบบรถรับส่งนักเรียน ดังนี้ 1. มีระบบข้อมูลนักเรียน รถ คนขับ เส้นทาง พฤติกรรมคนขับ 2. ระบบเฝ้าระวัง ให้ผู้เกี่ยวข้องช่วยรายงานปัญหาได้ 3. มีระบบการดูแลนักเรียนในรถที่ถูกต้อง ทั่วถึง 4. มีการรวมกลุ่มคนขับ สร้างข้อปฎิบัติและวางแผนร่วมกัน 5. ต้องมีมาตรฐาน มีขั้นตอนตรวจสอบสภาพรถ และขึ้นทะเบียนกับขนส่ง 6. มีจุดจอดรถที่ปลอดภัย และระบบความปลอดภัยหน้าโรงเรียน 7. มีระบบคณะทำงาน และหลักเกณฑ์ เพื่อติดตามประเมินผลทั้งระบบ 8. มีกลไกจัดการ โดย ครู นักเรียน กรรมการสถานศึกษา และผู้ปกครอง และ 9. มีคณะทำงานระดับอำเภอหรือจังหวัด